Kultura organizacyjna

"Na kulturę organizacji składają się: język, komunikacja międzyludzka, formowanie ludzkiej mentalności, twórcze przewidywanie przyszłości, społeczne siły postępu i destrukcji, moda, symbole, oczekiwania normatywne oraz bohaterowie i wzorce."

Jean Brilman, „Nowoczesne koncepcje i metody zarządzania”

Zatem kultura organizacyjna w przedsiębiorstwie powinna charakteryzować się jednością obowiązujących symboli.
Wyróżniamy symbole:

-fizyczne,

-osobowe,

-behawioralne,

-językowe.

Według mnie szczególnie ważną rolę odgrywają symbole fizyczne. Mogą być nimi ściśle określony ubiór służbowy czy wystrój gabinetu, a nawet posiadanie identyfikatora, odznaki czy służbowego samochodu. Symbole te powodują poczucie jedności pracowników i pozwalają przyzwyczajać się stopniowo do określonych, pożądanych zachowań. Dzięki takim symbolom pracownik może być również rozpoznawany w społeczeństwie. Mogą one służyć zarówno do identyfikacji jego roli społecznej, jak i być symbolem społecznego prestiżu.

 

Równie ważne są symbole językowe. Pozwalają one komunikować się pracownikom w sposób werbalny jak i niewerbalny. Zgrana grupa potrafi posługiwać się licznymi skrótami, szybko przekazując informacje i doskonale się rozumiejąc, podczas gdy ich komunikacja jest zupełnie niezrozumiała dla osoby z zewnątrz. Ważna jest również mowa ciała – zbiór gestów za pomocą których pracownicy potrafią się porozumieć, przekazać informacje czy wyrazić swoje opinie.

Jedność symboli powoduje, że firma jest miejscem przyjaznym dla pracowników i każdy chętnie do niej wraca. Dzięki temu wśród pracowników opanuje większa motywacja i chęć do pracy. Myślą oni wtedy w sposób bardziej twórczy, co powoduje, że lepiej i skuteczniej wykonują powierzone im zadania. To z kolei prowadzi do szybkiego rozwoju organizacji i może ona skuteczniej rywalizować na rynku z innymi podmiotami.

„A każdy po równo pracował??”

Praca zespołowa jest obecnie powszechnie stosowaną metodą realizacji zadań oraz podejmowania decyzji. Jednak aby zespół mógł właściwie funkcjonować, musi zostać zachowane kilka podstawowych elementów. Są to przede wszystkim:

-podział kompetencji,

-jasno określone role i obowiązki,

-pełne zaangażowanie oraz wspólny cel wszystkich członków,

-wzajemna odpowiedzialność za swoje decyzje.

Każdy członek zespołu jest jego ważną częścią, ze względu na zróżnicowaną wiedzę i doświadczenie, w stosunku do swoich współpracowników. Tylko wzajemna współpraca i uzupełnianie wiedzy potrzebnej do realizacji zadania, może prowadzić do końcowego sukcesu.

Każdy zespół potrzebuje lidera. Nie powinna być nim osoba najmądrzejsza czy mająca najwięcej do powiedzenia. Prawdziwy lider musi potrafić zmotywować swój zespół do działania oraz tak wpłynąć na jego członków, by byli gotowi wspólnie podejmować trudne decyzje.

Nie należy tworzyć zbyt dużych zespołów, gdyż ciężko utrzymać w nich pełne zaangażowanie. W zwartej grupie łatwiej uniknąć syndromu myślenia grupowego. Występuje on wtedy, gdy znudzeni pracownicy chcą pójść na kompromis i szybko się porozumieć. W efekcie grupa może podjąć niewłaściwą decyzję i źle wykonać zamierzone wcześniej cele.

Gdy podczas lekcji w szkole pojawia się możliwość pracy w grupach, podejmuję ją bardzo chętnie. Nie robię tego dlatego, aby miło spędzić czas, czy tylko podpisać się pod czyimś sukcesem, lecz po to, by wspólnie znaleźć najlepsze rozwiązanie problemu. Pracując w grupie możemy przemyśleć większą liczbę opcji, a wszelkie decyzje podejmujemy na podstawie większej ilości informacji, niż podczas pracy indywidualnej. Dzięki temu możemy efektywniej przygotować zadany projekt. Szczególnie do gustu przypada mi zawsze pytanie większości nauczycieli przy próbie oceny naszej pracy: „A każdy po równo pracował?”. Uważam, że to niemożliwe, ponieważ każdy jest inny, różnimy się charakterem i umiejętnościami. Nie każdy także nadaje się do współpracy w grupie. Jednak ważne jest to, aby wszyscy dawali z siebie maksimum możliwości. Wtedy łatwo osiągnąć sukces, a praca jest wydajna i skuteczna.

Warto także pamiętać polskie przysłowie „co dwie głowy to nie jedna” – doskonale odzwierciedla ono istotę pracy zespołowej i ukazuje jej wyższość nad pracą indywidualną.

Strukturyzacja pracy

Rozwój pracowników

Rozwój zasobów ludzkich (RZL) jest bardzo ważny, gdyż obok procesów tworzenia strategii i doskonalenia struktury, stanowi podstawowy element rozwoju organizacji. Wyróżniamy trzy główne instrumenty RZL:

-strukturyzację pracy,

-przemieszczenia pracowników,

-szkolenia.

Strukturyzacja pracy

Strukturyzacją pracy (ang. work structurisation) nazywamy proces wprowadzania zmian w sposobie organizacji pracy. Polega on na takiej zmianie zakresu obowiązków pracownika i warunków w których są one wykonywane, by sprzyjały rozwojowi pracownika. Największe możliwości postępu pracownik uzyskuje wtedy, gdy wykonywane przez niego czynności w pełni odpowiadają jego potrzebom. To oznacza, że urozmaicenie pracy, możliwość eksperymentowania czy szukania własnych, innowacyjnych rozwiązań zwiększa efektywność zatrudnionego. To z kolei prowadzi do rozwoju organizacji i znacznego poprawienia jej wyników finansowych.

Cele procesu

Głównym celem procesu jest zwiększenie produktywności pracowników, poprawa efektywności w zakresie zarządzania i stworzenie pracownikom możliwości, w których najlepiej mogą wykorzystać swój potencjał.

Moim zdaniem

Uważam, że proces strukturyzacji ma wiele zalet. Sprzyja rozwojowi pracownika poprzez jego kreatywne myślenie, daje także możliwość współpracy i porozumiewania się z otoczeniem. Co więcej, każdy pracownik z pewnością preferuje samorozwój, niż uczestnictwo w schematycznych szkoleniach. Z drugiej strony, należy jednak pamiętać by nie przeprowadzać tego procesu zbyt szybko. Zbiorowa strukturyzacja wielu stanowisk pracy może doprowadzić do wielkiego zamieszania w organizacji, a wtedy z pewnością nie spełni swojego głównego celu – rozwoju pracownika.